Het water staat de Afrikaner boeren in Zuid-Afrika aan de lippen. De Plaasmoorde eisen hun tol, maar daarbovenop spelen nog andere kwesties, zoals de klimaatverandering. Sinds 23 jaar was het niet zo droog in Zuid-Afrika.
Vijf van de negen regio’s zijn uitgeroepen als rampgebied: droogte en hittegolven maken landbouw haast onmogelijk. Het land heeft nog voldoende voorraad voor zichzelf, de situatie wordt echter nijpend voor importerende buurlanden als Zimbabwe, Botswana, Zambia, Namibië, Malawi en Mozambique.
De mechanisatie en automatisering zijn achtergebleven wegens voormalig overheidsbeleid dat zich juist richtte op werkgelegenheid. Tegenwoordig leiden de gebrekkige arbeidswet en loonstructuur echter regelmatig tot sociale onrust. Boeren proberen hun mechanisatie-achterstand in te halen.
Deze situatie komt nog bovenop de voortdurende aanvallen op commerciële boerderijen van overwegend blanke boeren.
Henk van de Graaf, bestuurder bij TLU-SA, de belangenorganisatie van Zuid-Afrikaanse blanke boeren, zoekt daarom steun in Europa. Wegens de historische relatie en vanwege de taal, eerst en vooral met Nederland en Vlaanderen.
© Marc van der Sterren
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.
Check Farming Africa voor nieuws over landbouw in Afrika, een initiatief van journalist Marc van der Sterren. Volg @Farming_Africa voor updates.
Lees meer over de aanhoudende Plaasmoorde op Reporter Online of in Blendle: ‘Terrorisme in Parijs is als terreur tegen blanke boeren in Zuid-Afrika’