“The greatest threat to freedom is the absence of criticism.” – Wole Soyinka.
Mijn naam is Marc van der Sterren. Ik heb altijd al willen weten hoe de wereld in elkaar steekt, maar ben er nog steeds niet achter. Ik blijf zoeken naar antwoord en probeer mijn bevindingen kenbaar te maken. Aan de luisteraar of de kijker, maar meestal aan de lezer.
Ik ben geboren en opgegroeid aan de Limburgse kant van van de Peel, waar ik ook weer woon. Hieruit vloeit mijn passie en specialisme voort: landbouw, voedselproductie, maar ook milieu en klimaat. En ook lokale historie. Maar de wereld is groter dan het land tussen Peel en Maas. Dus ging ik de wijde wereld in en heb veel rondgezworven. Vooral in Afrika.
Altijd stel ik vragen. En elk antwoord leidt weer tot nieuwe vragen. Kritische vragen. Hoe is het zo gekomen? Hoe is het intensieve landbouwmodel ontstaan, zoals dat zich vanuit de westerse wereld over de planeet heeft verspreid? En hoe komt het dat dit systeem, ondanks de modernste landbouwtechnologieën, nog steeds niet in staat is de wereld te voeden? Hoe kan het dat er nog steeds een miljard mensen op deze planeet ondervoed zijn? De meeste honger heerst in Afrika. Hoe is dat mogelijk? Hoe kan het dat dat het continent met de meeste bodemschatten en van oudsher zeer vruchtbare gronden, de meeste armoede en honger kent?
Het denken houdt nooit op. Denken is mijn grootste hobby en mijn belangrijkste gereedschap. Met dit uitgangspunt ben ik niet alleen filosoof, maar vooral journalist. Ik zie het als mijn taak de wereld te duiden. Taal is een gereedschap om mijn gedachten scherp te slijpen. Regelmatig schrijf ik een opiniestuk, een column, of zelfs een uitgebreid essay. Meestal beginnen deze met gedachteoefeningen. Het noteren van gedachten is een belangrijk proces om die gedachten te ordenen.
Ik zie het als mijn taak om de wereld te duiden, maar, wellicht belangrijker nog, ook misstanden aan de kaak te stellen. Als het gaat om de landbouw, het milieu of het bedrijfsleven, dan zijn er talloze misstanden die aan de kaak gesteld moeten worden. Mijns inziens zijn er meer dan genoeg journalisten in de wereld, maar er zijn te weinig onderzoeksjournalisten. Het belangrijkste ingrediënt van een goed onderzoek is tijd. En dat is waar het meestal aan schort tegenwoordig.
Toch is onderzoek noodzakelijk om de wereld te kunnen begrijpen. En op die manier, met denken en met onderzoek, verdiep ik mij in tal van dossiers die op mijn pad komen. De landbouw, het milieu, Afrika, de wereldhandel, mensenrechten, economie, maar bijvoorbeeld ook een onderwerp als jeugdzorg kwam toevallig op mijn pad. Een terrein waar daadwerkelijk schandalen aan de kaak zijn te stellen. Of ik duik in de archieven op zoek naar de lokale historie. En dan begin ik aan een boek, een longread, een podcast of een dossier.
Zie bijvoorbeeld mijn Dossier Jeugdzorg.
Of bezoek Farming Africa. Mijn weblog over voedselproductie in Afrika. Op twitter heeft mijn account @Farming_Africa ruim 4.500 volgers. Mijn visie heb ik omschreven in mijn essay Smarter Farmers. Geheel gratis te online te lezen. Klik hier .
En bent u geïnteresseerd in een lezing, klik dan hier.